кашэль, ✂, м.

  1. Вялікая кашолка, звычайна з лучыны.

    • Злажыць сухія грыбы ў к.

  2. Тое, што і кашалёк (абл.).

◊

  • Плесці кашалі з лапцямі (разм. неадабр.) — гаварыць без толку, малоць бязглуздзіцу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)