кашэль,
-
Вялікая кашолка, звычайна з лучыны.
- Злажыць сухія грыбы ў к.
-
Тое, што і кашалёк (
абл. ).
Плесці кашалі з лапцямі (
разм. неадабр. ) — гаварыць без толку, малоць бязглуздзіцу.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)