кароткі, .

  1. Невялікі па даўжыні; проціл. доўгі.

    • Кароткая сукенка. Кароткая стрыжка.
    • Кароткія хвалі (радыёхвалі ад 10 да 200 метраў).
    • У кароткіх словах (сцісла расказаць).
  2. Непрацяглы ў часе; проціл. доўгі.

    • Кароткая нарада.
    • К. дзень.
  3. Сціслы, нешматслоўны.

    • Кароткае пісьмо.
    • К. адказ.
  4. Рашучы, хуткі, суровы.

    • К. удар.
    • Прысуд ворагам к.
  5. Пра гукі, якія вымаўляюцца хутка, адрывіста.

    • «І» кароткае (й).
  6. Які характарызуецца кароткай формай канчатка або адсутнасцю яго.

    • К. прыметнік.

  • Кароткая памяць у каго (неадабр.) — дрэнная, слабая памяць (звычайна ў таго, хто не хоча помніць, прыпомніць што-н.).

  • Кароткі завароткі у каго (разм.) — пра таго, хто дзейнічае рашуча, не задумваючыся.

  • На кароткай назе хто з кім — у добрых, сяброўскіх адносінах з кім-н.

  • Кароткі розум — пра слабы, невялікі розум.

  • Рукі кароткія у каго (разм.) — няма магчымасці, сілы зрабіць што-н.

|| памянш. кароценькі, .

|| наз. кароткасць, .

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)