карцёжнік, ​, м. (разм.).

Заўзяты ігрок у карты.

|| ж. карцёжніца, ✂.

|| прым. карцёжніцкі, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)