Verbum

караніцца, ✂; незак.

1. Пускаць карані.

2. у чым. Мець сваёй асновай, крыніцай.

   • Прычына караніцца ў іншым.

3. у кім-чым. Быць уласцівым каму-, чаму-н., знаходзіцца ў кім-, чым-н.

   • У свядомасці людзей доўга караніўся недавер гэтаму чалавеку.