дзеяслоў | незакончанае трыванне
Пускаць карані.
у чым. Мець сваёй асновай, крыніцай.
- Прычына караніцца ў іншым.
у кім-чым. Быць уласцівым каму-, чаму-н., знаходзіцца ў кім-, чым-н.
- У свядомасці людзей доўга караніўся недавер гэтаму чалавеку.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)