кантар

назоўнік | мужчынскі род

  1. Пеўчы хору ў каталіцкай царкве.

  2. Галоўны спявак у сінагозе.

  3. Настаўнік і дырыжор хору, а таксама арганіст у пратэстанцкай царкве.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)