камар, ✂, м.

Маленькае двухкрылае насякомае-крывасмок з тонкім цельцам і доўгім хабатком.

  • К. носа не падточыць (нельга нічога сказаць, бо зроблена вельмі добра; разм.).

|| прым. камарыны, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)