калыхаць, ; незак.

  1. Злёгку мерна рухаць зверху ўніз ці з боку ў бок; гайдаць, хістаць.

    • Вецер калыхаў галінку.
    • Вагон калыхала на паваротах (безас.).
  2. Гайдаючы калыску, спяваючы калыханку, усыпляць (дзіця).

    • К. дзіця.
  3. чым. Рабіць чым-н. павольныя, мерныя рухі.

    • Піша і нагой калыша.

|| аднакр. калыхнуць, .

|| наз. калыханне, .

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)