кабінетчык назоўнік | мужчынскі род | размоўнае | іранічны сэнс
Кіраўнік, які адарваўся ад жывой справы, ад вырашэння практычных спраў.
|| жаночы род: кабінетчыца.
|| прыметнік: кабінетчыцкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)