кабінетчык, ✂, м. (разм. іран.).

Кіраўнік, які адарваўся ад жывой справы, ад вырашэння практычных спраў.

|| ж. кабінетчыца, ✂.

|| прым. кабінетчыцкі, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)