кабала,
-
У старажытнай і сярэдневяковай Русі: даўгавое абавязацельства, якое ставіла пазычальніка ў асабістую маёмасную залежнасць ад пазыкадаўца, а таксама сама гэта залежнасць.
-
перан. Поўная залежнасць ад каго-н. - Селянін быў у кабале ў памешчыка.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)