кабала, ✂, ж.

  1. У старажытнай і сярэдневяковай Русі: даўгавое абавязацельства, якое ставіла пазычальніка ў асабістую маёмасную залежнасць ад пазыкадаўца, а таксама сама гэта залежнасць.

  2. перан. Поўная залежнасць ад каго-н.

    • Селянін быў у кабале ў памешчыка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)