якар назоўнік | мужчынскі род
-
Металічны стрыжань з лапамі, які прымацоўваецца да ланцуга і апускаецца на дно для ўтрымання на месцы судна, бакена, плывучага маяка і пад.
- Стаяць на якары.
- Кінуць я. (стаць на якар).
- Аддаць я. (апусціць).
- Выбіраць якары (паднімаць).
- Зняцца з якара.
- Я. ратунку (пераноснае значэнне: апошні сродак ратунку, апошняя надзея).
-
Частка электрычнай машыны, якая ўтрымлівае на сабе абмотку (спецыяльны тэрмін).
-
Рыбалоўны кручок з трыма зубцамі (размоўнае).
|| прыметнік: якарны.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)