ісціна, ✂, ж.

  1. У філасофіі: адэкватнае адлюстраванне ў свядомасці суб’екта таго, што існуе аб’ектыўна.

    • Аб’ектыўная і.
    • Імкненне да ісціны.

  2. Тое, што і праўда. Яго словы блізкія да ісціны.

  3. Сцверджанне, меркаванне, праверанае практыкай, вопытам.

    • Старыя ісціны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)