імунітэт, ✂, м. (спец.).

  1. Неўспрымальнасць арганізма да інфекцыйных хвароб.

    • Набыты і.
    • Выпрацаваць і. супраць чаго-н. (таксама перан. здольнасць процістаяць чаму-н.).

  2. Выключнае права, якое даецца пэўным асобам, не падпарадкоўвацца некаторым агульным законам.

    • Дыпламатычны і. (недатыкальнасць асобы, памяшканняў дыпламатаў).

|| прым. імунны, ✂ і імунітэтны, ✂.

  • Імунная рэакцыя арганізма.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)