імплантаваць, ✂; зак. і незак. (спец.).

Правесці (-водзіць) хірургічную аперацыю ўжыўлення ў тканкі чужых арганізму матэрыялаў (біялагічна неактыўных металаў, пластмас і пад.) або перасадкі органа, тканкі, а таксама аперацыя ўкаранення зародка ў матку.

  • І. штучны клапан сэрца.
  • І. зуб, косць, храсток, хрусталік.

|| наз. імплантацыя, ✂.

|| прым. імплантацыйны, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)