Verbum

іголка назоўнік | жаночы род

1. Завостраны металічны стрыжань з вушкам для ніткі; прылада для шыцця.

   • Машынная і.
   • Уцягнуць нітку ў іголку.

2. Наогул — прадмет такой формы рознага прызначэння, завостраны з аднаго канца.

   • Патэфонная і.
   • Яловыя іголкі.
   • Іголкі ў вожыка.
   • Як на іголках (пра неспакойны, нервовы стан).

|| памяншальная форма: іголачка.

• З іголачкі (размоўнае адабральнае) — пра новае, толькі што пашытае, пра вельмі моднае.

|| прыметнік: іголачны і іголкавы.

• Іголачны ўкол.
• Іголкавы цэх.