Verbum

грымець, ✂; незак.

1. Утвараць моцныя гукі, грукат.

   • Грымяць калёсы па бруку.
   • За лесам грымела (пра гром; безас.).
   • Г. каструлямі.

2. перан. Мець вялікую папулярнасць, славу.

   • Г. на ўсю краіну.

|| зак. прагрымець, ✂.

|| аднакр. грымнуць, ✂.