грунт назоўнік | мужчынскі род
-
Глеба, зямля.
- Гліністы г.
-
Цвёрдае дно пад вадой.
- Убіць палі ў г.
-
Слой белай фарбы, якім пакрыта палатно ці дрэва, прызначаны для жывапісу (спецыяльны тэрмін).
- Нанесці г. на палатно.
-
Заштрыхаванае поле, фон у гравюрах і малюнках (спецыяльны тэрмін).
-
пераноснае значэнне: Тое галоўнае, на чым асноўваецца, грунтуецца што-н.
|| прыметнік: грунтавы.
- Грунтавыя воды (падглебавыя воды).
- Грунтавыя дарогі (не брукаваныя).
- Грунтавыя фарбы.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)