грук назоўнік | мужчынскі род | размоўнае
-
Тое, што і грукат.
-
выклічнік: у знач. выказніка: Ужываецца ў значэнні дзеясловаў грукаць і грукнуць.
- Калёсы г. ды г. па бруку.
- Ні стуку ні груку (размоўнае) — ціха, без шуму.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)