глыбіня назоўнік | жаночы род

  1. Адлегласць ад паверхні да дна або ад якога-н. месца ў напрамку да нізу.

    • Г. возера.
  2. чаго. Прастора ўнутр ад мяжы, ад краю чаго-н.

    • У глыбіні лесу.
  3. пераноснае значэнне, чаго. Сіла, ступень праяўлення чаго-н.; змястоўнасць.

    • Г. пачуцця.
    • Г. думак.

Фразеалагізмы:

  • Да глыбіні душы — вельмі моцна крануць, уразіць.
  • У глыбіні душы — пра пачуцці, перажыванні людзей, скрытыя ад іншых.
  • У глыбіні вякоў — у далёкім мінулым.

|| прыметнік: глыбінны.

  • Глыбінная бомба (супраць падводных лодак).
  • Глыбінная веска (якая знаходзіцца далёка ад цэнтра).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)