глузд, ✂, м. (разм.).

Розум, развага; мазгі.

  • Варочаць глуздамі.

◊

  • 3 глузду з’ехаць (разм.) — страціць розум, звар’яцець.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)