глотка, ✂, ж.

  1. Частка стрававальнага тракту — мышачная трубка, якая злучае поласць рота са страваводам.

  2. Тое, што і горла (у 1 знач.; разм.).

    • Схваціць за глотку.
    • Драць глотку (крычаць моцна і без толку).

|| прым. глотачны, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)