гіз, ✂, м. (разм.).

  1. гл. гізаваць.

  2. Вялікая муха, самка якой жывіцца кроўю жывёлы і чалавека; сляпень.

    • Г. напаў на скаціну.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)