геній назоўнік | мужчынскі род

  1. Самая высокая ступень творчай здольнасці.

    • Музычны г. Чайкоўскага.

  2. Чалавек, надзелены такой здольнасцю.

    • Творчасць геніяў.

  3. У старажытнарымскай міфалогіі: дух — заступнік чалавека, пазней — увогуле ўвасабленне дабра, зла і пад.

    • Добры г. (той, хто памагае каму-н., аказвае на каго-н. дабратворны ўплыў).
    • Злы г. (той, хто аказвае на каго-н. дрэнны ўтшыў).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)