Verbum

гаварыць, ✂; незак.

1. Карыстацца вуснай мовай, валодаць якой-н. мовай, вымаўляць словы.

   • Дзіця яшчэ мала гаворыць.
   • Г. па-іспанску.
   • Манера г.

2. Выражаць вусна думкі, паведамляць.

   • Г. праўду.
   • Г. павольна.
   • Газета гаворыць пра дасягненні беларускіх ільнаводаў.

3. Выказваць думку, меркаванне, абмяркоўваць што-н.

   • Аб поспехах айчыннай касманаўтыкі гаворыць уся краіна.

4. Весці гутарку, размаўляць.

   • Г. з табою немагчыма.

5. перан., пра што, аб чым і за што. Сведчыць, паказваць на што-н.

   • Гэты выпадак гаворыць пра многае.
   • Гэта гаворыць само за сябе (не патрэбна ніякіх доказаў, тлумачэнняў).

6. перан., у кім. Праяўляцца ў чыіх-н. паводзінах, словах і пад.

   • У ім гаворыць сумленне.

◊

• Гаварыць на розных мовах — не разумець адзін аднаго.

|| зак. сказаць, ✂.

|| наз. гаварэнне, ✂.