Verbum

гармонік, ✂, м.

1. Духавы музычны інструмент, які складаецца з дзвюх дошчачак з клавіятурай, злучаных паміж сабой расцяжнымі мяхамі.

2. у знач. прысл. гармонікам, у гармонік.

   • Густымі паралельнымі складкамі (пра паперу, скуру і пад.).
   • Злажыць ліст паперы гармонікам.

○

• Губны гармонік — музычны інструмент у форме прадаўгаватай скрыначкі з металічнымі язычкамі і адтулінамі для ўдзімання паветра.