гарэць,
-
Паддавацца дзеянню агню, знішчацца агнём.
- Дровы гараць.
-
Дзейнічаць, быць у спраўнасці (пра тое, што дае полымя, святло).
- Пліта гарыць.
-
Траціць усё набытае з прычыны пажару, аказацца пагарэльцам.
- Нашы родзічы два разы гарэлі ад маланкі.
-
Быць у ліхаманкавым стане.
- Дзіця ўсю ноч гарэла.
-
Чырванець ад прыліву крыві.
- Вушы гараць.
-
Ззяць, блішчаць.
- На сонцы гарэлі гронкі рабіны.
- Вочы гараць ад крыўды.
-
перан. , чым. Зазнаваць якое-н. моцнае пачуццё.- Г. нянавісцю.
-
перан. , ад чаго. Зведваць моцнае пачуццё пад уздзеяннем чаго-н. - Г. ад сораму.
-
перан. Поўнасцю аддавацца рабоце, ідэіі пад. - Хто сам на працы гарыць, той і людзям свеціць (прыказка).
-
Псавацца, гнісці ад перагрэву.
- Сена гарыць у копах.
- Пасевы гараць (сохнуць ад засухі).
-
перан. Хутка зношвацца, рвацца (пра адзенне, абутак).- На дзетках хутка гарыць адзежа.
-
перан. Быць пад пагрозай зрыву па прычыне спазнення, упушчэння тэрмінаў.- План гарыць.
- Пуцёўка гарыць.
-
Цвісці (пра агуркі, гарбузы
і пад. ).- Агуркі пачалі г.
Вока (зуб) гарыць на што (
разм. ) — вельмі хочацца мець што-н. Гары яно гарам; хай яно гарам гарыць (
разм. ) — ужываецца як праклён.Гарыць душа (нутро) у каго, чыя (чыё) (
разм. ) — хто-н. вельмі ўсхваляваны, узбуджаны.Гарыць зямля пад нагамі ў каго — пра небяспечнае становішча для каго
-н. , у сувязі з чым прыходзіцца ўцякаць.На злодзеі шапка гарыць (
разм. ) — гавораць пра таго, хто міжвольна сам выдае сябе ў тым, што больш за ўсё імкнецца ўтаіць.Не гарыць (
разм. ) — няма патрэбы ў спешцы.Работа (усё) гарыць у руках у каго (
разм. адабр. ) — работа ідзе добра, хутка.Скура гарыць на кім (
разм. неадабр. ) — пра залішне рухавага, неспакойнага чалавека.Як мокрае гарыць (
разм. неадабр. ) — вельмі марудна.
||
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)