Verbum

гарэць, ✂; незак.

1. Паддавацца дзеянню агню, знішчацца агнём.

   • Дровы гараць.

2. Дзейнічаць, быць у спраўнасці (пра тое, што дае полымя, святло).

   • Пліта гарыць.

3. Траціць усё набытае з прычыны пажару, аказацца пагарэльцам.

   • Нашы родзічы два разы гарэлі ад маланкі.

4. Быць у ліхаманкавым стане.

   • Дзіця ўсю ноч гарэла.

5. Чырванець ад прыліву крыві.

   • Вушы гараць.

6. Ззяць, блішчаць.

   • На сонцы гарэлі гронкі рабіны.
   • Вочы гараць ад крыўды.

7. перан., чым. Зазнаваць якое-н. моцнае пачуццё.

   • Г. нянавісцю.

8. перан., ад чаго. Зведваць моцнае пачуццё пад уздзеяннем чаго-н.

   • Г. ад сораму.

9. перан. Поўнасцю аддавацца рабоце, ідэі і пад.

   • Хто сам на працы гарыць, той і людзям свеціць (прыказка).

10. Псавацца, гнісці ад перагрэву.

    • Сена гарыць у копах.
    • Пасевы гараць (сохнуць ад засухі).

11. перан. Хутка зношвацца, рвацца (пра адзенне, абутак).

    • На дзетках хутка гарыць адзежа.

12. перан. Быць пад пагрозай зрыву па прычыне спазнення, упушчэння тэрмінаў.

    • План гарыць.
    • Пуцёўка гарыць.

13. Цвісці (пра агуркі, гарбузы і пад.).

    • Агуркі пачалі г.

◊

• Вока (зуб) гарыць на што (разм.) — вельмі хочацца мець што-н.

• Гары яно гарам; хай яно гарам гарыць (разм.) — ужываецца як праклён.

• Гарыць душа (нутро) у каго, чыя (чыё) (разм.) — хто-н. вельмі ўсхваляваны, узбуджаны.

• Гарыць зямля пад нагамі ў каго — пра небяспечнае становішча для каго-н., у сувязі з чым прыходзіцца ўцякаць.

• На злодзеі шапка гарыць (разм.) — гавораць пра таго, хто міжвольна сам выдае сябе ў тым, што больш за ўсё імкнецца ўтаіць.

• Не гарыць (разм.) — няма патрэбы ў спешцы.

• Работа (усё) гарыць у руках у каго (разм. адабр.) — работа ідзе добра, хутка.

• Скура гарыць на кім (разм. неадабр.) — пра залішне рухавага, неспакойнага чалавека.

• Як мокрае гарыць (разм. неадабр.) — вельмі марудна.

|| зак. згарэць, ✂.

|| наз. гарэнне, ✂.