Verbum

гара, ✂, ж.

1. Значнае ўзвышша, што ўзнімаецца над мясцовасцю або выдзяляецца сярод іншых узвышшаў.

   • Каўказскія горы.
   • Спускацца з гары.
   • Снежная г. (для катання на лыжах, санках і пад.).

2. мн. Горная краіна, гарыстая мясцовасць.

   • Жыхары гор.
   • Паход у горы.

3. перан., чаго, з чаго. Вялікая колькасць чаго-н. складзенага ў кучу.

   • Г. дроў.
   • Горы кніг.

4. Памяшканне, прастора паміж столлю і дахам у будынку; гарышча.

   • Злажыць сена на гару.
   • Зёлкі сушаць звычайна на гары.

5. (з прыназ. «у», «з», «на»); Вышыня, верх.

   • Шум чуўся з гары.

◊

• Абяцаць залатыя горы — абяцаць надта многа.

• Гара з плячэй звалілася (разм.) — пра збаўленне ад клопатаў.

• Гарою стаяць за каго-што — усімі сіламі абараняць.

• Горы варочаць — вельмі многа рабіць.

• Горы вярнуць на каго (разм. неадабр.) — няславіць каго-н., гаварыць пра каго-н. многа непрыемнага.

• Горы перавярнуць — зрабіць вельмі значную работу.

• Не за гарамі — 1) пра нешта блізкае, што хутка наступіць; 2) блізка, недалёка (быць, знаходзіцца).

|| памянш. горка, ✂.

|| прым. горны, ✂.

• Г. хрыбет.
• Горная краіна.