фронт назоўнік | мужчынскі род

  1. Строй салдат, войск.

    • Выстраіць ва ф.
  2. Звернуты да ворага, непрыяцеля край баявога размяшчэння войск, лінія, па якой разгорнуты перадавыя падраздзяленні.

    • Ф. палка.
  3. Група дзеючых армій пад кіраўніцтвам аднаго камандуючага.

    • Беларускі ф.
  4. Дзеючая армія і раён, які яна займае.

    • Адпраўка на ф. папаўнення.
  5. пераноснае значэнне: Месца, участак, сфера якой-н. калектыўнай дзейнасці.

    • Ф. забудовы горада.
    • Працоўны ф.
    • Пашырыць ф. сяўбы яравых.
  6. пераноснае значэнне: Аб’яднанне грамадскіх сіл, якія ажыццяўляюць дасягненне якой-н. мэты, для дзеянняў у якім-н. напрамку.

    • Адзіны ф. прыхільнікаў міру.
    • Адзіным фронтам — дружна, згуртавана.
    • На два франты — у двух напрамках (дзейнічаць).
    • Шырокім фронтам — усім разам.

|| прыметнік: франтавы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)