Verbum

форма, ✂, ж.

1. Знешні контур, вонкавы выгляд прадмета.

   • У форме шара.
   • Прадмет выпуклай формы.

2. Від, тып, спосаб арганізацыі чаго-н., структура чаго-н., абумоўленыя пэўным зместам.

   • Адзінства формы і зместу.

3. перан. Знешні выгляд, знешні бок чаго-н. (як нешта, што пярэчыць унутранаму зместу, рэчаіснасці).

   • Вытрымаць форму.
   • Рабіць дзеля формы.

4. Устаноўлены ўзор чаго-н.

   • Запоўніць ведамасць па форме.

5. Прыстасаванне для надання чаму-н. тых або іншых контураў, пэўнага знешняга выгляду.

   • Ф. для капелюшоў.

6. Аднолькавае па крою, колеру адзенне (для ваеннаслужачых, вучняў і пад.).

   • Пераход ваенных на летнюю форму.
   • Школьная ф.

7. Сукупнасць прыёмаў і выяўленчых сродкаў мастацкага твора.

   • Апавядальная ф. верша.

8. У мовазнаўстве: сродак выражэння граматычных катэгорый, узаемаадносін слоў у сказе.

   • Кароткая ф. прыметнікаў.
   • Формы множнага ліку назоўнікаў.

9. мн. Абрысы, контуры чалавечага цела, фігуры (разм.).

◊

• Па ўсёй форме (разм.) — як належыць, як трэба.

• У форме — 1) у такім стане, што можа праявіць усе свае сілы, здольнасці, уменне; сабраны, падцягнуты.

  • Шахматыст у бліскучай спартыўнай форме;

• 2) чаго, у знач. прыназ. з Р — у выглядзе чаго-н., будучы аформлены, выражаны якім-н. чынам.

  • Падрыхтаваць навуковае даследаванне ў форме брашуры.

|| прым. фармальны, ✂, формавы, ✂, фармавы, ✂, форменны, ✂ і формны.

• Фармальны аналіз.
• Форменны бланк.
• Форменны касцюм.
• Формны цэх.