фігура, , ж.

  1. У геаметрыі: частка плоскасці, абмежаваная замкнутай лініяй, а таксама наогул сукупнасць размешчаных пэўным чынам пунктаў, ліній, паверхней і цел.

  2. Комплекс рухаў пры выкананні чаго-н. (у танцы, пры катанні на лыжах і пад.).

    • Першая ф. кадрылі.
  3. Постаць чалавека або жывёлы ў скульптуры, жывапісе.

    • Скульптурная ф.
  4. Целасклад, а таксама знешнія абрысы, формы чалавека.

    • У цемнаце прабеглі тры фігуры.
  5. перан. Пра чалавека як носьбіта якіх-н. якасцей, уласцівасцей.

    • Буйная палітычная ф.
    • Раней ён быў вялікай фігурай (важнай).
  6. У шахматах: кароль, ферзь, ладдзя, слон і конь, а таксама старшая ігральная карта (валет, дама, кароль, туз).

  7. Моўны зварот, стылістычны прыём, які надае мове асаблівую выразнасць.

    • Рытмічныя фігуры.

|| памянш. фігурка, .

|| прым. фігурны, .

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)