фанабэрысты прыметнік | размоўнае
Які любіць фанабэрыцца; з фанабэрыяй.
- Ф. дзяцюк.
- Фанабэрыстая натура.
|| назоўнік: фанабэрыстасць.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)
фанабэрысты прыметнік | размоўнае
Які любіць фанабэрыцца; з фанабэрыяй.
|| назоўнік: фанабэрыстасць.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)