эпітэлій, ✂, м. (спец.).

Тканка, якая высцілае паверхню і поласць цела, пакрывае слізістыя абалонкі, а таксама ўнутраная абалонка ў поласцях некаторых раслін.

|| прым. эпітэліяльны, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)