эпіцэнтр, ✂, м. (спец.).

  1. Вобласць на паверхні зямлі, размешчаная над ачагом землетрасення, выбуху.

    • Э. ядзернага выбуху.

  2. перан. Месца, дзе што-н. праяўляецца з найбольшай сілай (кніжн.).

    • У эпіцэнтры падзей.

|| прым. эпіцэнтрычны, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)