эфір, ✂, м.

  1. Арганічнае злучэнне, якое ўтрымлівае кісларод.

    • Простыя эфіры.

  2. У старых тэорыях фізікі: асобае суцэльнае асяроддзе, што запаўняе сусветную прастору.

  3. Прастора як распаўсюджвальнік радыёхваль.

    • У эфіры гучыць музыка.

|| прым. эфірны, ✂.

  • Э. час.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)