дзверы, , ж.

Праём у сцяне для ўваходу ў памяшканне, а таксама створ, якім закрываюць гэты праём.

  • Навесіць д.
  • Дубовыя д.
  • Зачыніць д. на ключ.

  • Царскія дзверы — у праваслаўнай царкве: галоўны ўваход у алтар.

  • Жыць дзверы ў дзверы (разм.) — адзін насупраць другога.

  • Дзень адчыненых дзвярэй — дзень вольнага наведвання навучальных устаноў з мэтай азнаямлення з імі перад паступленнем на вучобу.

  • Пры зачыненых дзвярах — без допуску пабочных асоб.

  • Стукацца ў дзверы — звяртацца да каго-н. з просьбай аб чым-н.

|| памянш. дзверцы, .

|| прым. дзвярны, .

  • Д. праём.
  • Дзвярная клямка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)