дзівіцца, ✂; незак.

  1. Прыходзіць у здзіўленне.

    • Лесаруб дзівіўся з сына, як той карчуе пні.
    • Вераб’і і тыя дзівяцца з цябе.

  2. Захапляцца. Ён дзівіўся чысцінёй вуліц і парадкам.

  3. Зайздросна здзіўляцца.

    • Дзіўлюся вашай настойлівасці і ўмельству.

  4. Любавацца, углядаючыся.

    • Кожную ночку на зорку дзіўлюся.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)