дзіва назоўнік | ніякі род | размоўнае
Тое, што выклікае здзіўленне, цуд.
- Што за д.?
- Вось гэта дык д.!
Фразеалагізмы:
- Дзіва дзіўнае (размоўнае) — вялікае дзіва.
- Дзіву давацца (размоўнае) — моцна здзіўляцца.
- На дзіва (размоўнае) — надта добра (удацца, выйсці, атрымацца).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)