дзёгаць назоўнік | мужчынскі род
Цёмны смалісты вадкі прадукт, які атрымліваецца шляхам сухой перагонкі дрэва, торфу або каменнага вугалю.
- Змазаць боты дзёгцем.
Лыжка дзёгцю ў бочцы мёду — пра што-н. малое, здольнае атруціць, сапсаваць вялікае.
|| прыметнік: дзягцярны і дзёгцевы.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)