дзікун назоўнік | мужчынскі род
-
Чалавек з племені, якое знаходзіцца на ступені першабытнай культуры; нецывілізаваны чалавек.
-
Нелюдзімы, дзікаваты чалавек, які пазбягае людзей (размоўнае).
|| жаночы род: дзікунка.
|| прыметнік: дзікунскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)