дзіклівы прыметнік | размоўнае
-
Які дзічыцца, саромеецца людзей, асабліва чужых.
- Дзіклівае дзіця.
-
Недаверлівы, палахлівы (пра жывёл).
- Д. кот.
|| назоўнік: дзіклівасць.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)