Verbum

дзікі прыметнік

1. Які знаходзіцца на першабытнай стадыі развіцця (пра людзей), некультываваны (пра расліны), не прыручаны (пра жывёл).

   • Дзікія плямёны.
   • Дзікая яблыня.
   • Дзікая качка.

2. Незаселены, неабжыты.

   • Д. кут.

3. Неўтаймаваны, шалёны.

   • У душы яго кіпеў д. гнеў.

4. Люты, зверскі.

   • Дзікая расправа.
   • Дзікае забойства.

5. Нелюдзімы, які дзічыцца, пазбягае людзей.

6. Не звязаны ні з якімі арганізацыямі, які дзейнічае самастойна (размоўнае).

   • Дзікая арцель.
   • Д. пляж.
   • Адпачываць дзікім способам (не па пуцёўцы).

Дзікае мяса (размоўнае) — пабочная нарасць на ранах, якія доўга не зажываюць.

|| назоўнік: дзікасць.