дзіда, ✂, ж. (уст.).

  1. Старадаўняя колючая зброя ў выглядзе доўгага дрэўка з вострым металічным наканечнікам; піка.

  2. перан. Пра што-н. высокае, вастраверхае.

    • Далёка за полем узвышалася ў неба чорная дзіда касцёла.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)