дзіда назоўнік | жаночы род | устарэлае
-
Старадаўняя колючая зброя ў выглядзе доўгага дрэўка з вострым металічным наканечнікам; піка.
-
пераноснае значэнне: Пра што-н. высокае, вастраверхае.
- Далёка за полем узвышалася ў неба чорная дзіда касцёла.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)