дзяўбціся дзеяслоў | незакончанае трыванне

  1. Мець звычку біцца (пра птушак; размоўнае).

    • Гэты певень дзяўбецца.

  2. Дзяўбці адзін аднаго.

    • Два пеўні дзяўбуцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)