Verbum

дзяўбці дзеяслоў | незакончанае трыванне

1. Есці, хапаючы дзюбай зерне і пад. (пра птушак).

   • Галубы дзяўблі крупы.

2. Біць дзюбай.

   • Куры дзяўблі адна адну.

3. Паслядоўнымі частымі ўдарамі паглыбляць, рабіць адтуліну.

   • Д. мёрзлую зямлю ломам.
   • Д. долатам паз.

4. пераноснае значэнне: Бесперапынна паўтараць адно і тое ж (размоўнае).

   • Кожны дзень дзяўбу, каб жаніўся.
   • Што каму наўме, той тое дзяўбе (з народнай творчасці).

5. пераноснае значэнне: Папракаць, крытыкаваць (размоўнае).

   • Яго ўжо даўно дзяўбуць, а ён і вухам не вядзе.

Фразеалагізм:

• Дзяўбці сваё (размоўнае) — паўтараць сваё, не зважаць на іншых.

|| закончанае трыванне: прадзяўбці і выдзеўбці.

|| назоўнік: дзяўбанне.