дзягцяр, ✂, м.

Той, хто гоніць або прадае дзёгаць.

  • Д. заўсёды пракураны дымам і дзёгцем.

|| ж. дзягцярка, ✂.

|| прым. дзягцярскі, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)