дзядзькаванне, ✂, н. (гіст.).

Звычай у беларускіх землях канца 16 — пач. 18 ст. — аддаваць дзяцей шляхты ў сялянскую сям’ю, каб выхаваць у іх станоўчыя фізічныя і духоўныя якасці простага народа: працавітасць, сілу, непатрабавальнасць да яды і адзення, любоў да зямлі і вернасць ёй.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)