дзядзінец, , м. (гіст.).

  1. Цэнтральная частка старажытнага горада, умацаваная валамі, а пазней мураванымі сценамі і драўлянымі вежамі.

  2. Прасторны двор, агароджаны пляц (звычайна перад маёнткам, царквой; разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)