дзяцініцца дзеяслоў | размоўнае | незакончанае трыванне

Паводзіць сябе па-дзіцячаму (аб дарослых).

  • Дваццаць гадоў мае, а усё дзяцініцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)