дзяцел, ✂, м.

Лясная птушка з моцнай дзюбай, якой яна здабывае ежу з шчылін дрэў і расколін кары.

  • Хто б дзятла ведаў, каб не яго дзюба (з нар.).

|| прым. дзятлаў, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)