дым назоўнік | мужчынскі род

Лятучыя прадукты гарэння з дробнымі часцінкамі вугалю, што ўзнімаюцца ў паветра ў выглядзе цёмных клубоў.

  • Не бывае дыму без агню (з народнай творчасці).

Фразеалагізмы:

  • Пайсці з дымам (размоўнае) — марна прапасці.
  • Пускаць дым у вочы (размоўнае) — ствараць ілжывае ўражанне аб чым-н.
  • У дым (размоўнае) — зусім, канчаткова.

|| памяншальная форма: дымок.

|| прыметнік: дымавы.

  • Дымавая заслона.
  • Дымавая шашка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)