дым, , м.

Лятучыя прадукты гарэння з дробнымі часцінкамі вугалю, што ўзнімаюцца ў паветра ў выглядзе цёмных клубоў.

  • Не бывае дыму без агню (з нар.).

  • Пайсці з дымам (разм.) — марна прапасці.

  • Пускаць дым у вочы (разм.) — ствараць ілжывае ўражанне аб чым-н.

  • У дым (разм.) — зусім, канчаткова.

|| памянш. дымок, .

|| прым. дымавы, .

  • Дымавая заслона.
  • Дымавая шашка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)