дым назоўнік | мужчынскі род
Лятучыя прадукты гарэння з дробнымі часцінкамі вугалю, што ўзнімаюцца ў паветра ў выглядзе цёмных клубоў.
- Не бывае дыму без агню (з народнай творчасці).
Фразеалагізмы:
- Пайсці з дымам (размоўнае) — марна прапасці.
- Пускаць дым у вочы (размоўнае) — ствараць ілжывае ўражанне аб чым-н.
- У дым (размоўнае) — зусім, канчаткова.
|| памяншальная форма: дымок.
|| прыметнік: дымавы.
- Дымавая заслона.
- Дымавая шашка.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)