дыялектыка назоўнік | жаночы род

  1. Філасофскае вучэнне аб усеагульных законах руху і развіцця прыроды, чалавечага грамадства і мыслення; кавуковы метад пазнання з’яў прыроды, якія змяняюцца і вечна рухаюцца, і грамадства шляхам ускрыцця ўнутраных супярэчнасцей і барацьбы процілегласцей, якія прыводзяць да скачкападобнага пераходу з адной якасці ў другую.

    • Матэрыялістычная д.

  2. Сам працэс такога руху і развіцця.

    • Д. падзей.
    • Д. гісторыі.

  3. Майстэрства весці спрэчкі, выяўляючы супярэчнасці ў разважаннях праціўніка (устарэлае).

|| прыметнік: дыялектычны.

  • Д. матэрыялізм.
  • Д. метад.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)